NOOIT NAAR PLOPSALAND DUS!!

 Via Facebook een verhaal wat we niet kunnen geloven:

Beste mensen, zojuist (10-7-2012)kreeg ik een mailtje van de leiding van Club Sam. Mijn meervoudig gehandicapte zoon is een week op vakantie met Club Sam in Epen. Ik ga de mail hieronder knippen en plakken en ik hoop dat zo veel mogelijk mensen de moeite nemen om dit te lezen en dit bericht overnemen en op hun eigen Facebook zetten, want dit kan niet zo maar!!!!

Lieve ouders van alle deelnemers die op Club Sam vakantie zijn, Ondanks ik niet zo snel van mijn stuk te krijgen ben moet ik jullie helaas een mailtje schrijven waarbij ik enkele traantjes moet laten tijdens het schrijven. Geen zorgen met alle kinderen gaat het fantastisch en iedereen is vrolijk en gezond maar we hebben een hele vervelende dag gehad. Vanmorgen zijn we op tijd aangereden naar Plopsaland Coo in België. Meer dan 2 uur hebben we in de busjes gezeten voor dat we aan kwamen in Plopsaland. De heenweg was prachtig en alle kinderen maar ook de begeleiders hebben enorm genoten van de prachtige omgeving. We hadden allemaal het idee in Oostenrijk te zitten met het prachtige berglandschap om ons heen. Echter in Plopsaland aangekomen ging het mis. Direct toen A. en ik aan de kassa stonden en vertelden Club Sam is binnen, gaf het persooneel aan dat we een groot probleem hadden. Het beleid was namelijk sinds 2 weken veranderd ( sinds 1 juli ) en vanaf 1 juli worden kinderen met een handicap niet meer toegelaten in de atracties. Ans en ik stonden compleet verbouwereerd te luisteren. Ik gaf aan dat we nog gebeld hadden of alles in orde was om alles goed te checken maar dit MOEST dan wel voor juli zijn geweest. Toen ik aan gaf dat ze ons op z'n minst hadden kunnen bellen vertelden ze ons dood leuk dat ze daar helaas niet aan konden beginnen. A. en ik zijn ten alle tijden rustig en netjes gebleven en hebben alles gedaan om de Parkmanager op andere gedachten te krijgen. Wij hebben M., T. en M. als voorbeeld gebruikt. "Meneer, aan deze jongens kunt u niets zien, ze kunnen zelfstandig fietsen, lopen en naar school en ze mogen niet in een treintje, achtbaan, bob, of zelfs een draaimolen, dat kan toch niet?" Jawel hoor zegt de parkmanager want ze zijn gehandicapt dus ze mogen niet in de atracties want dit is ons nieuwe beleid. Ik en Ans geven vervolgens aan dat als wij gewoon kinderkaartjes gekocht hadden met deze jongens en niets hadden gezegd dat ze dan ook overal in waren geweest. "Parkmanager: dat klopt, maar nu weten we wel dat ze gehandicapt zijn dus nu mogen ze nergens meer in" L. heeft zelfs nog opgemerkt dat alle borden voorzien waren van toegankelijkheid voor mindervalide en dat de site ook voorzien is van alle informatie voor mindervalide. Het antwoord wat we hier op kregen was dat dit beleid pas 2 weken van kracht is en dat alles nog aangepast moest worden. L. heeft overal foto's van gemaakt omdat ik het hier zeker niet bij ga laten zitten maar we moesten vertrekken. Eerlijk is eerlijk, we waren van harte welkom op het park en we mochten in het doolhof en in de kinderboerderij maar verder mochten we helaas nergens gebruik van maken. Ans en ik hebben alles geprobeerd om de meneer te overtuigen maar uiteindelijk heb ik uit pure woede en verdriet de hoop iets te bereiken voor onze kids opgegeven en zijn we helaas weer terug moeten gaan in de busjes. In alle eerlijkheid moet ik jullie vertellen dat ik eerst even uit heb staan huilen en razen bij A. voordat we naar de kinderen zijn gegaan want die hebben hier gelukkig NIETS van meegekregen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om tegen de kinderen te vertellen dat we er niet in mochten omdat ze gehandicapt zijn. We hebben daarom een leugentje om bestwil verzonnen. We hebben vertelt dat Plopsaland Coo een grote stroomstoring had en dat daarom alle atracties niet werkte en we daarom nergens in konden gaan. Heel erg jammer maar niets aan te doen. De kinderen waren stuk voor stuk erg verdrietig. Maar liever verdrietig om ons leugentje dat er niet een atractie werkte dan om het feit dat ze niet naar binnen mochten omdat ze gehandicapt zijn. Lieve ouders het spijt me verschrikkelijk dat ik jullie dit moet mailen maar het is niet anders. Ik zal het hier absoluut niet bij laten zitten en zal alles doen wat in mijn macht ligt om dit een ENORM staartje te laten krijgen. Ik vind het pure discriminatie. En als het dan al beleid is hadden ze op z'n minst kunnen bellen maar zelfs dit is niet gedaan omdat ze hier niet aan kunnen beginnen. Wat wel heel erg belangrijk is het leugentje om bestwil wat we verzonnen hebben. Dit gaan de kinderen natuurlijk aan jullie vertellen en wij zouden het fijn vinden als jullie hun in deze waan willen laten omdat we van onze kinderen houden en ze geen verdriet willen doen